Brons. De schoonheid van vergankelijkheid. 'Lijfje'

Lijfje: Strak om het lichaam, iets ingesnoerd, Jezelf kleden op een manier dat goed voelt, fijn is, lekker zit, je doet glimlachen...

Mijn laatste beelden hebben allemaal de schoonheid van het vergankelijke als onderwerp. Het gaat over imperfectie, over de kern, over oud worden, over verder kijken (voelen en denken) dan de oppervlakte en daarvan kunnen genieten. In het verval is het nieuwe verborgen. 

Afmeting: ca. 115x20x20cm geen sokkel, gewicht beeld geschat ca. 5000 gram

Werkproces: Met restmaterialen is dit beeld opgebouwd. afgekloven kleurpotloden, doppen, dekseltjes, restjes touw, verpakkingsmateriaal, stukjes textiel, elastiekjes, doosjes, zakjes... niets is bewerkt, zoeken naar wat er al is, restmateriaal vanuit de prullenbak. Stukjes uit de afvalbak aan elkaar gelijmd tot het beeld.

Het gietproces is onderdeel geworden van het beeldend proces.

De bronsgieter heeft om dit beeld van afval een gipsen mal gemaakt. Deze mal met beeld gaat de oven in. De rommel, het afval brandt weg. In de holle ruimte blijven asresten over, stukjes onbrandbaar materiaal. In de ruimte die ontstaat wordt brons gegoten. Niet overal kan het vloeibare brons komen; de ruimte is te klein of wordt geblokkeerd. De mal wordt kapotgeslagen. Het oorspronkelijke beeld van afval is in benadering in brons uit de mal gehaald. Het beeld werd minimaal afgewerkt. Met dank aan de bronsgieter Yakov Sala, Arhnem

Foto's: rondom, details, eerste foto op de 'Bijenakker' Odijk.

LET OP:

Unica. Er is geen mal en de manier van de mal maken en het gieten heeft een uniek werk opgeleverd. Dit beeld kan niet meer gegoten worden, het is uniek.

Kleuren op de foto's wijken iets af van het origineel. De kleuren zitten tussen de getoonde foto's in.